آه ای معشوقم به بالین بیمارم بیا! تا که این دم آخر رویت را ببینم. بیا مانند گذشته با من از عشق بگو از دوست داشتن از مهر بگو. بیا تا دوباره باورکنم ترا! ترا که عزیزترینی.

  بیا که این آخرین لحظات زندگی را با دلگرمی سر بر شانه ات بگذارم و با تمام وجودم بگویم دوستت دارم و تو معنای دوست داشتن را بهتر درک کنی و با گفتن این کلمۀ خدایی، با عشق چشم از این دنیا بر بندم ای عشق من ........

و بعداز......

   آن روز که تابوت مرا بردوش میکشند تنها بر تابوتم بنگر اما هرگز اشک مریز

   آن زمان که مرا در گوری سرد و خاموش نهادند و خاک سرد فراموشی برویم ریختند، آن زمان که همگان رفتند لحظه ای تنها بر بالای گورم بنگر، دسته گلی که برای آخرین وداع آورده اند را بر بالای گورم بگذار، اما پرپر نکن زیرا در طول دوران زندگی پژمرده شده ام ولی پرپر نشده ام

تو اشک مریز چون نمیخواهم چشمهای قشنگ ترا اشک فرا گیرد.عشق من

برای یک شخص خاص